Komedia pomyłek

  

   Jesteśmy w gabinecie dla dzieciaków- przyjmujemy osoby ubezpieczone w NFZ, które nie ukończyły jeszcze lat 18. Wszystko jest napisane na wywieszkach, na drzwiach do gabinetu. Pukanie do drzwi. Lenka otwiera.

- Czy można się zapisać na wizytę, na NFZ?- przed drzwiami stoi kobieta ok. lat 40-stu.

-Nie przyjmujemy tu dorosłych, tylko w gabinecie prywatnym, na innej ulicy. Wszystko można przeczytać na wywieszkach- informuje Lenka

-Wiem, ale chciałam się upewnić- słyszy odpowiedź. Po chwili telefon ... "ding-drrrrum ". Tym razem odbieram osobiście.

-Słucham. Gabinet stomatologiczny.

-Gdzie Pani jest?- pada pytanie

-Jak to gdzie? W gabinecie- odpowiadam.

-Ja stoję przed gabinetem i rolety są zasłonięte, wszystko pozamykane- słyszę młodzieńczy głos.

-Pan stoi pod prywatnym gabinetem, a ja teraz jestem w gabinecie dla dzieci- spokojnie tłumaczę- przecież tam jest wywieszka, że dzisiaj tamten gabinet nie jest czynny.

-Ale ja jestem z panią umówiony, na teraz- zaskakuje mnie facet.

-To niemożliwe. Nie mogłam się przecież tam umówić- zwątpiłam jednak, bo nieraz proszę pacjentów, by podeszli do drugiego gabinetu, by np. zmienić opatrunek. Może to któryś z nich? Mówię zatem:

-Najlepiej będzie, jeżeli pan przyjdzie tu do mnie, wyjaśnimy sprawę.

Wytłumaczyłam, jak ma trafić do nas. Przyszedł. Pierwszy raz człowieka na oczy widzę. Pytam więc:

-Kiedy niby się pan ze mną umawiał, telefonicznie czy osobiście?

- No....-słyszę wahanie w głosie- kolega mnie umawiał, na usunięcie zęba, telefonicznie.

-Nie powiedział do kogo pana umówił?- jestem zdziwiona

-Nie.

-To skąd miał pan mój numer telefonu?- cierpliwie pytam

-Spisałem z drzwi gabinetu teraz.- I tak nie dowiedziałam się, jak trafił pod tamten gabinet, ale to już nie miało znaczenia.

-To może pan zadzwoni do kolegi i dowie się z kim pana umówił, bo nie ze mną. I ten dentysta pewnie czeka na pana.

Nie mogłyśmy razem z Lenką zrozumieć, jak można umawiając się, nie znać nazwiska lekarza i adresu, gdzie przyjmuje.

Ale można! I to był normalny, zdrowy, dorosły młody mężczyzna.

Zdarzyła się też nam historia taka, gdy kobieta z amnezją (zanikami pamięci), trafiła do mojego gabinetu z kartką, gdzie była data i godzina wizyty, ale niestety nie było tam żadnej pieczątki gabinetu. Właściwie przyszła z pytaniem, czy czasem nie jest z nami umówiona. Bo gdzieś jest, ale nie wie gdzie. Obdzwoniłyśmy wtedy wszystkie gabinety w mieście i ... znalazłyśmy lekarza, który tę panią umówił. Dobrze, że pamiętała jak się sama nazywa. Zasugerowałyśmy doktorowi, by na kartkach z wizytami przybijał pieczątkę gabinetu, to nic nie kosztuje, a bardzo ułatwiłoby drogę tej pani.

   Z umawianiem się na wizyty też bywa czasem sporo zamieszania. A to pacjent zagubi kartkę, na której zapisana jest data z godziną, a to ją źle odczyta. Pewnego dnia zdarzyła się taka oto historia:

Pacjentka miała wyznaczonych kilka wizyt w związku z leczeniem kanałowym zęba i koniecznością wymiany opatrunków. Na jednej z sesji pytam:

-Ma pani jeszcze wizyty, czy trzeba dołożyć? Będą nam potrzebne dwie, by zakończyć leczenie.

-Nie. Już nie mam wizyt. Mam tylko S.OS na godz. 12.00

-Jak to SOS?

-Tak jest napisane- odpowiada pani

-Niemożliwe. Muszę to zobaczyć- jestem zdziwiona, robię duże oczy.

Pani szuka w torebce karteczki i... podaje mi ją. Na kartce wypisane są daty, jedna pod drugą. Ostatnia z nich to

5.05 godz. 12.00

Nie do wiary. Mając spis dat, czyli cyfr, pacjentka dopatrzyła się liter. Hm... Każdy widzi, co chce zobaczyć.

   Zupełnie nieprawdopodobna pomyłka(?), która wprawiła nas w zdumienie, zdarzyła się pewnemu panu, który przyszedł na wizytę zgodnie z terminem sprzed roku. Dzień, miesiąc i godzina się zgadzały, tylko rok był nie ten. To jak podróż w przeszłość dla nas, a dla pacjenta w przyszłość. Tak wszystkim czas i jedna mała, zbłąkana karteczka zawirowały życie...

ilustracja: 

ze strony http://oribella-hobby.blogspot.com/