Sąsiedzka pomoc!

     W gabinecie pojawia się pani w wieku około 50 lat. Ma problem. Proteza, której używa uwiera ją i ugniata. Badaniem stwierdzam liczne odleżyny.

-Gdzie pani robiła tę protezę? Korekta należy do obowiązków lekarza, który ją pani osadzał- mówię

-Nie mogę tam pójść- stwierdza pacjentka

-Dlaczego? Powinien to zobaczyć.- upieram się.

-Ach! Powiem prawdę. Sąsiadka na stałe emigrowała do Niemiec. Przed wyjazdem zrobiła sobie nową protezę. Starą zostawiła dla mnie. Rozumie pani, po co miałabym wydawać pieniądze, jak ta jest całkiem dobra?

-To nie do wiary. Protezę robi się indywidualnie, dla każdego pacjenta.Nie można, nie należy, nie wolno nosić czyjegoś uzupełnienia!- wykrzyczałam.- Jeżeli nie ma pani funduszy na robienie prywatnie protezy, to proszę zapisać się w kolejkę na NFZ. Naprawdę teraz długo się nie czeka. To lepsze niż sąsiedzka pomoc.

     Tą wizytą pacjentka przypomniała mi obraz z przeszłości. W czasie studiów przedstawiano nam przypadek pacjenta, który nosił kilka lat protezę zmarłego krewnego. Historia ta wydawała się taka nieprawdopodobna. Jego kości dostosowały się w końcu do noszonego uzupełnienia, całkowicie zniekształcił sobie wyrostek zębodołowy. Ile bólu i wyrzeczeń musiało go to kosztować? I tu pojawia się pani z podobnym problemem- niesamowite!

Ile jeszcze sytuacji i zdarzeń tak mocno mnie zaskoczy?